Ζώα με κινητά; Ω, ναι. Και σε χρυσές αίθουσες.
Απόδειξη δεν χρειάζεται πραγματικά, βέβαια, για να «σηκώσει κανείς τα χέρια ψηλά» και να αποδεχθεί ότι όχι, το χρήμα δεν αγοράζει ούτε καλλιέργεια, ούτε τρόπους σε έναν άνθρωπο. Αλλά... ε, να. Ενοχλεί να το διαπιστώνει τόσο εύκολα και τόσο κοινότυπα κανείς, όπου βρεθεί κι όπου σταθεί. Όπως στην αίθουσα Gold του Village στο The Mall, η οποία κοστίζει - μαζί με τα εισιτήρια - 100 ευρώ «μέσα στο νερό» για δύο άτομα, αν θέλουν να απολαύσουν ένα καλό μπουκάλι κρασί και μία ποικιλία με την ταινία τους (κακό πράγμα το ξεροσφύρι). Στην Gold, κατά συνέπεια, δεν συναντά κανείς πιτσιρίκια που νομίζουν ότι οι κινηματογραφικές αίθουσες είναι παιδική χαρά, ούτε teenagers που θεωρούν «μαγκιά» να κάνουν φασαρία. Το κόστος είναι απαγορευτικό, ακόμη και για τους... «γόνους πλουσίων οικογενειών» της εν λόγω συνομοταξίας.
Απ' ότι φαίνεται, πάντως, το κόστος αυτό δεν είναι καθόλου απαγορευτικό για τα γνωστά ζώα-ανθρώπους (και προσβάλλει κανείς κατάφωρα τα ζώα όταν χρησιμοποιεί τον όρο) που όχι μόνο δεν κλείνουν το κινητό τους για την προβολή της ταινίας, όχι μόνο δεν χρησιμοποιούν το «αθόρυβο», αλλά, αν το κινητό χτυπήσει μέσα στην αίθουσα... μια χαρά. Δεν τρέχει τίποτε. Θα μιλήσουν με τον όποιο η όποια τους καλεί εκείνη την ώρα, σαν να βρίσκονται στο καθιστικό του σπιτιού τους, ρε παιδί μου. Τι κι αν καμιά δεκαριά νοματαίοι γύρω τους προσπαθούν να παρακολουθήσουν το φιλμ, τι κι αν, λόγω μεγέθους του χώρου, κάθε κουβέντα στο κινητό ακούγεται σαν ουρλιαχτό στ' αυτί σου. Ας μην το κάνουμε και θέμα. Δεν τρέχει μία.
Ζώα. Και πάλι, την ειλικρινή μας συγνώμη ζητούμε από τα πραγματικά ζώα. Που, υποψιάζομαι, θα σέβονταν τουλάχιστον την ησυχία της ζούγκλας στην προβολή μιας ταινίας.
Υ.Γ. Νο 1. Φορώ το καπέλο μου και τιμητικά το βγάζω στην Άννα Αναστασίου του Best Radio, που με την πρόσφατη συλλογή της, την Lilium Butterflies, κατάφερε το εξής απλό και θαυμαστό: να συνθέσει ένα compilation με χαρούμενα, αλλά όχι χαζοχαρούμενα κομμάτια. Ακούγεται εύκολο; Εχχμμμ... βάσει των όσων άλλων ακούω γύρω μου, δεν είναι και τόσο. Καθόλου.
Υ.Γ. Νο 2. Για τους φίλους και τις φίλες που ψάχνουν να με βρουν αυτά τα τελευταία 24άωρα. Πόσες φορές θα το πω ότι πρέπει πρώτα να διαβάσω τον στερνό Harry Potter και... μετά να βγω στο φως του ήλιου; Κι αυτό μετά τις 10.00, γιατί ως τότε η άσφαλτος και ο αέρας καίνε από τον καύσωνα; Υπομονή!
Απ' ότι φαίνεται, πάντως, το κόστος αυτό δεν είναι καθόλου απαγορευτικό για τα γνωστά ζώα-ανθρώπους (και προσβάλλει κανείς κατάφωρα τα ζώα όταν χρησιμοποιεί τον όρο) που όχι μόνο δεν κλείνουν το κινητό τους για την προβολή της ταινίας, όχι μόνο δεν χρησιμοποιούν το «αθόρυβο», αλλά, αν το κινητό χτυπήσει μέσα στην αίθουσα... μια χαρά. Δεν τρέχει τίποτε. Θα μιλήσουν με τον όποιο η όποια τους καλεί εκείνη την ώρα, σαν να βρίσκονται στο καθιστικό του σπιτιού τους, ρε παιδί μου. Τι κι αν καμιά δεκαριά νοματαίοι γύρω τους προσπαθούν να παρακολουθήσουν το φιλμ, τι κι αν, λόγω μεγέθους του χώρου, κάθε κουβέντα στο κινητό ακούγεται σαν ουρλιαχτό στ' αυτί σου. Ας μην το κάνουμε και θέμα. Δεν τρέχει μία.
Ζώα. Και πάλι, την ειλικρινή μας συγνώμη ζητούμε από τα πραγματικά ζώα. Που, υποψιάζομαι, θα σέβονταν τουλάχιστον την ησυχία της ζούγκλας στην προβολή μιας ταινίας.
Υ.Γ. Νο 1. Φορώ το καπέλο μου και τιμητικά το βγάζω στην Άννα Αναστασίου του Best Radio, που με την πρόσφατη συλλογή της, την Lilium Butterflies, κατάφερε το εξής απλό και θαυμαστό: να συνθέσει ένα compilation με χαρούμενα, αλλά όχι χαζοχαρούμενα κομμάτια. Ακούγεται εύκολο; Εχχμμμ... βάσει των όσων άλλων ακούω γύρω μου, δεν είναι και τόσο. Καθόλου.
Υ.Γ. Νο 2. Για τους φίλους και τις φίλες που ψάχνουν να με βρουν αυτά τα τελευταία 24άωρα. Πόσες φορές θα το πω ότι πρέπει πρώτα να διαβάσω τον στερνό Harry Potter και... μετά να βγω στο φως του ήλιου; Κι αυτό μετά τις 10.00, γιατί ως τότε η άσφαλτος και ο αέρας καίνε από τον καύσωνα; Υπομονή!
Comments